دنيا دور سرم مي‌چرخيد و نمي‌توانستم كلامي به زبان بياورم. تمام كارهايي كه براي رضايت بهانه انجام دادم، جلوي چشمم بود. مخصوصا همان لحظه كه وسط برف و بوران به چشمانش نگاه مي‌كردم و منتظر بودم. به سختي مي‌توانستم خودم را كنترل كنم و جلوي نيلوفر داد نزنم، دست‌هايم را مشت كردم و روي زانوانم گذاشتم تا همه به راحتي به چهره‌ام نگاه كنند و توي دلشان به من و سرنوشت من بخندند.